Eggekollen

Det er vår, men det er framleis kaldt i mars.

Legg kroppen over, medan eg trekkjer i venstre styrelina og slepp opp høgre armen.

Burde teke med meg ullundertøyet.

Kjenner kulden krypa inn mellom hansken og jakka og fylla jakka med kald luft.

Vil ikkje gje meg.

Etter over ein time byrjar hendene å bli stive av kulde. Det er alltid verst der.

Har gløymt at skuldrane verkar av å sitta i "hands up" posisjon.

Det byrjar å bli folksomt i lufti. Er det forsvarleg å halda fram slik?

Christoffer heng i lufti enda. Vil ikkje gje meg før han... Prøver litt til.

Varmen frå soli avteke og Eggekollen vert innhylla av skodde.

Ser folk forsvinna inn i skoddeheimen.

Der set han snuten mot landing. Endeleg.

Det går sakte nedover. Legg inn øyrene. Det hjelper.

Klask på bakken. Hendene inn i armholene. Det byrjar å brenna.

Neglsprett deluxe.

Men det var verdt det.

Trolsk!